Pitate se o životu Palestinaca tokom svetog mjeseca ramazana. Kako poste? Kako oni sehure? Kako se iftare? Kako su proveli ove dane u postu?
Ramazan, najsvetiji islamski mjesec, bliži se kraju svojih blagoslova. Muslimani iz cijelog svijeta se okupljaju da se mole, poste i dijele obroke zajedno kako bi ponovo pokrenuli svoje duhovno putovanje.
Pitate se o životu Palestinaca tokom Ramazana? Kako poste? Kako oni sehure? Kako se iftare? Kako su proveli ove dane u postu?
Pa, ramazan je drugačiji u Palestini.
Kratak uvid u tradiciju i rituale ramazana pod okupacijom
Već petu godinu zaredom “izraelska” okupacija je namjerno pustila svoj brutalni terorizam na Palestince, a situacija se samo pogoršavala ovaj ramazan.
Vrijeme molitve
Namaz se često smatra bitnom komponentom posta tokom mjeseca ramazana.
Ramazan tradicionalno počinje uoči svetog mjeseca posebnom molitvom poznatom kao “Teraweeh”.
Tokom ramazana, hiljade Palestinaca dolaze u džamiju Al-Aksa, na molitvu. A, “izraelske” okupacione snage pretvaraju treće najsvetije mjesto za muslimane u svijetu, u polje sukoba.
Džamija Al-Aksa: Krunski dragulj Palestine
“Izraelske” okupacione snage ispaljuju teške gumene metke i vatrene metke na vjernike u džamiji Al-Aksa, a da ne spominjemo bacanje suzavca i zvučnih bombi na njih.
Umjesto da obavljaju svoje molitve, palestinski vjernici su hitno prevezeni u bolnicu u teškim uslovima.
U protekloj sedmici, više od 200 Palestinaca je ranjeno u džamiji Al-Aksa i oko nje.
Nadalje, najmanje 23 Palestinca su ubijena od 22. marta.
“Izraelski” doseljenici već su napadali džamiju Al-Aksa pod zaštitom “izraelske” okupacione policije. IOF je upao u dvorišta džamije i istjerao vjernike iz nje pripremajući se za kolektivne upade i provokativne obilaske doseljenika, na koje pozivaju ekstremisti povodom praznika Pashe.
“Izraelske” okupacione snage su takođe brutalno napale i tukle vjernice.
“Izraelski” terorizam se ovdje nije zaustavio; desetine palestinske djece ugušene su nakon napada “izraelskih” okupacionih snaga tokom slobodnog događaja zapadno od Ramale, na okupiranoj Zapadnoj obali.
Od početka ramazana, okupirani palestinski gradovi su svjedoci sigurnosnih prijetnji kao rezultat ponovljenih napada okupacionih snaga na Palestince u različitim područjima.
Fatima Khadir, palestinska aktivistica iz Al-Qudsa, rekla je da je “više od 1.500 doseljenika upalo u džamiju Al-Aksa tokom protekle dvije sedmice”, napominjući da “grupe u velikom broju doseljenika sprovode provokacije .”
Iftar
Iftar je jedna od vjerskih obreda ramazana i često se obavlja kao porodično okupljanje, zajedno prekidajući post.
Ipak, još jednom, ne u Palestini.
Umm Shehadeh, supruga mučenika Mohammada al-Toumarija i majka četvorice zatvorenika, sa okupirane Zapadne obale, podijelila je svoju agoniju i otpornost.
“Mjesec ramazan je čestit i velikodušan mjesec tokom kojeg svi vole da se okupljaju, ali mjesec ramazan u Palestini je drugačiji od ostatka svijeta”, rekla je ona.
Međutim, kao i sve palestinske majke, Umm Shehadeh je svojim riječima izrazila postojanu otpornost Palestinaca: “Ovo je naš cilj, vjerujemo u njega i zahvaljujemo Bogu na svemu.”
Dvoje djece Umm Shehadeh je u pritvoru osam godina. Nadalje, “izraelske” okupacione snage su nedavno uhapsile jednog od druga dva sina, Abbasa, i smjestile ga u administrativni pritvor prije dvadesetak dana. Njen najmlađi sin Ali je takođe uhapšen četrnaest dana nakon hapšenja njenog sina Abasa.
Domaćinstvo i postavljanje ramazanskog iftara ili okupljanje da se nahrani pun stol nije slučaj za Ummu Šehade ovog ramazana. Gomila koja se spustila na švedski sto se smanjila, a radosno okupljanje utihnula je “izraelska” okupacija.
Porodica Umm Shehadeh nije neobična u Palestini. Nažalost, palestinske porodice se ne okupljaju na iftaru ili sehuru u ramazanu. Jedan ili više njih su nestali, ubijeni ili zatvoreni od strane “izraelskih” okupacionih snaga.
“Značajan broj Palestinaca je uhapšen ili ubijen tokom ovog perioda”, rekla je Umm Shehadeh.
Još jedna neispričana priča iz Palestine, Gaze, je priča Mustafe Maslamanija, protjeranog bivšeg zatvorenika.
Maslamani je prognan više od deset godina. Njegova porodica živi na okupiranoj Zapadnoj obali, a on je prognan.
“To znači da sam proveo deset Bajrama i deset ramazana daleko od svoje porodice. Ne mogu se ni ujediniti sa svojom porodicom niti s njima podijeliti duh ramazana. Ramazan sam uvijek provodio usamljen”, rekao je.
“Međutim, čežnja za mojom porodicom je uvijek prisutna i usađena u moju savjest i srce. Uvijek i zauvijek pamtim svoje najmilije, roditelje, svoje djevojčice i svoje sinove u svakom obroku, bilo na sehuru ili na iftaru”, nastavio je.
Maslamani je detaljno opisao kako zamišlja da sjedi za iftarskim stolom sa svojom porodicom uprkos udaljenosti.
“Zamišljate život sa njima, sa svim detaljima. Kad krene ezan, zovem svoju djecu i pitam ćerku šta je danas skuhala i šta ima za Sehur”, rekao je od srca.
Ipak, sve to nije slomilo njegovu volju. On je kratko naglasio da je progon još jedan aspekt “izraelskog” hapšenja, izrazivši nadu da će se definitivno vratiti u svoj grad Tubas u Dženinu.
Sehur
Sehur je jutarnji obrok koji muslimani jedu prije izlaska sunca tokom ramazana. Mesaharati, osoba koja obično budi ljude prije zore da bi jela prije posta, nije probudila porodice u Gazi i njihovu djecu. Međutim, višestruki “izraelski” zračni napadi su se dogodili tokom svetog mjeseca ramazana.
Mona, 37-godišnja majka troje djece iz Gaze, prisjetila se kako je “izraelski” zračni napad počeo za vrijeme Sehura, obično vrijeme radosti za njenu djecu.
“Djeca su se iznenada probudila uz zvuk vazdušnog udara. Požurila sam da ih smirim, a oni su me stalno molili da prestane bombardovanje”, ispričala je Mona.
Čak i uz zračne napade koji su u toku, i uprkos traumatizirajućem iskustvu, Mona je skuhala Sehur obrok za svoju djecu.
“Prkosimo se okupaciji, skuhala sam Foul, bliskoistočno vegansko jelo za doručak”, rekla je, dodajući da se “zvuk tučaka može čuti uz zvuk “izraelskih” ratnih aviona”.
Priče o ramazanu u Palestini uključuju priču o starijoj majci sa 4. stadijumom raka koja se u kolima hitne pomoći iftari sa svojim sinom koji je zatvoren u “izraelskim” okupacionim zatvorima, naravno kad god joj se za to da dozvola.
Druga priča je Rabih Abu Nawass, palestinski zatvorenik koji zbog arbitrarne politike “izraela” po kojoj je stavljen u samnicu nije znao da je u Palestini ramazan.
Navedene priče samo su uvid u živote Palestinaca tokom svetog mjeseca ramazana koji uključuje ne samo odricanje od hrane i vode na duge sate, već i otpor “izraelskoj” okupaciji, a da ne spominjemo da su čuvari džamije Al-Aksa.
Definitivno, sveti mjesec ramazan u Palestini nije kao bilo koji drugi pod “izraelskom” okupacijom.
